Przechodząc do szczegółów:
- Możliwość zaprzestania naliczania kosztów uzyskania przychodu;
Obecne przepisy wskazują, że niezależnie od np. ilości zawartych umów o pracę, Pracodawcy w każdym stosunku pracy muszą potrącać ryczałtowe koszty uzyskania przychodu (250/300) przez co na koniec roku wychodzi Pracownikowi niedopłata podatku. Od nowego roku na podstawie znowelizowanego art. 32 ust. 1f ustawy o pdof[1] podatnik będzie mógł złożyć płatnikowi na piśmie wniosek o nie stosowanie miesięcznych kosztów uzyskania przychodu. Dotyczy to tylko podstawowych kosztów uzyskania przychodu tzn. 250,00 zł. Osoba korzystająca z podwyższonych kosztów uzyskania przychodu tj. 300,00 zł takiego wniosku nie będzie mogła złożyć płatnikowi podatku.
- Możliwość niepobierania zaliczki na podatek dochodowy
Z uwagi na wprowadzenie tzw. ulgi dla klasy średniej umowy zlecenia czy osoby zatrudnione na podstawie umów o zarządzanie, kontraktów menedżerskich, umów o dzieło, do nich nie będzie miała zastosowania ta ulga. Z drugiej strony ustawodawca umożliwił pewnej grupie podatników złożenie wniosku do płatnika podatku o niepobieranie zaliczki na podatek dochodowy z osiąganych przez nich wynagrodzeń. Aby podatnik mógł złożyć wniosek musi spełnić określone kryteria:
- Roczne dochody nie przekroczą ilorazu kwoty zmniejszającej podatek i najniższej stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, czyli 5100 / 0,17 = 30 000 zł, oraz;
- Nie osiąga innych dochodów, poza dochodami uzyskiwanymi od tego konkretnego płatnika;
Czyli aby móc zastosować taki wniosek, podatnik powinien być zatrudniony w jednej firmie i jego zarobki nie przekroczyłyby w ciągu roku kalendarzowego kwoty wolnej podatku tj. 30 000 zł. Ustawodawca dał tutaj możliwość uwzględniana kwoty wolnej od podatku już przy naliczaniu co miesięcznej wartości wynagrodzenia do wypłaty. Zmiany te powstaną przez dodanie do art. 41 ustawy o pdof ust. 1c który będzie brzmiał następująco: „Jeżeli podatnik złoży płatnikowi sporządzony na piśmie wniosek o niepobieranie zaliczek, o których mowa w ust.
1, płatnik nie pobiera zaliczek najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu,
w którym otrzymał wniosek. Prawo do złożenia wniosku przysługuje podatnikowi, którego roczne dochody nie przekroczą ilorazu kwoty zmniejszającej podatek i najniższej stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, oraz który nie osiąga innych dochodów, poza dochodami uzyskiwanymi odtego płatnika, od których zaliczki na podatek obliczane są z uwzględnieniem pomniejszenia, o którym mowa
w art. 32 ust. 3, lub są opłacane na podstawie art. 44 ust. 3. Wniosek, o którym mowa w zdaniu pierwszym, podatnik składa odrębnie dla każdego roku podatkowego.
Patryk Pułka – Clever Investment
[1] ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych